Keifer Sutherland (US) - Support act: David Ronaldo (B) Country-rock Het Depot Leuven (11-02-2020) reporter: Steven Kauffmann - photo credits: Anja Cleemput info organisation: Het Depot info bands: Kiefer Sutherland - David Ronaldo © Rootsville 2020

Hoe een dubbeltje rollen kan … In 1994 stond ondergetekende in Boedapest te kijken naar een schilderij van John Lennon en naast hem stond een man waarmee hij een uurtje later een smakelijke Stella dronk, Oscarwinnaar Donald Sutherland, jawel papa Kiefer.

Voorprogramma in een zeer goed gevuld Depot voor de eerste passage van Kiefer Sutherland was niemand minder dan David Ronaldo, die vanuit een “Deeper Well” direct bij het nekvel van wal stak, geflankeerd door percussie en een tweede gitaar. Met zijn nieuwe studio-album “Citizen of the World” onder de arm volgde al snel een al even doorleefd “Stick with you”, al snel daarna was het de beurt aan het eveneens nieuwe “Gipsy Woman”. Na nog een mooie Springsteen cover (“the only Boss I listen to”) met fraai gitaarwerk kwam er een blueske met “Tell me why my blues is gone”. Afgerond werd er met de titeltrack “Citizen of the World” (dit klonk zeer geloofwaardig) en een trage, bloedmooie versie van Neil Youngs’ “Hey Hey, My my. Puik gedaan !

Jack Bauer, alias Kiefer Sutherland stormt in een ware rockpose met zijn 6 koppige band het podium van het grotendeels gevuld Depot op en opent de esbattementen meteen met een frenetieke rocker. Even op adem komen met powerballad “Can’t stay away” waarin zijn warme gruizelige bariton mooi tot zijn recht komt en dan is er titeltrack “Reckless & Me” van de nieuwe plaat van deze voormalige rodeoman. Mooi getoondichte melancholie op een heerlijk bedje van organ and lapsteel. Dan is er het semi-autobiografisch getinte “Shirley Jean” (ook gezongen door ene Lucinda Williams) over de enige liefde van een bajesklant.

Kiefer springt en loopt in het rond dat het een ware lust is en de onverbeterlijke romanticus in hem komt ook aan bod in een welgemeend “Faded pair of bluejeans”. Dan is er (maar hij ging nog niet naar huis …) “Going home”, dat hij schreef na een avondje stevig doorzakken …  De steelguitar twangt een lekker eindje weg in “Tender lovin’ heart”, een coverken. Dit is het vierde concert van de tour na Zürich en Milaan en de man voelt zich als een vis in het water bij zijn eerste Belgische passage. De Kiefertrein dendert onverbiddelijk klassevol door met viriele poppy country en zijn hit “Not Enough Whisky”. Kiefer William Frederick Dempsey George Rufus Sutherland, geboren in Paddington (jawel) ontroert ons allen met “I’ll do anything” een nu eens niet kleffe liefdesverklaring, opgeluisterd door een stemmig streepje mondharmonica en ontstaan in de beslotenheid van zijn huiskamer na het bekijken van “Bridget Jones”, het is maar dat u het weet J

Op de tonen van een accordeon neemt hij ons mee op weg naar “Saskatchewan” met wederom een heerlijke lapsteel en dito roestbruine frasering. “This is how it’s done” gaat over ’s mans eerste cafébezoek, zo’n slordige 38 jaar geleden, meteen gevolgd door alweer een rits schroeiende countryrockers. “Agave” ! De Bryan Adams in Kiefer is nadrukkelijk aanwezig en het publiek lust er pap van, de man wordt er zowaar lyrisch van … De climax mondt uit in een mooi gebracht “Knocking on heavens door” (dat vaak gespeeld werd in de Ferrari van papa Donald) en als uitsmijter krijgen we zowaar nog een streepje ware junglebeat. Een triomfje voor Kieferjack en zijn geweldige band !